Літаратура другой паловы XVI ст

ЗМЕСТ

1. ЛІТАРАТУРА ДРУГОЙ ПАЛОВЫ XVI СТ

1.1 Агульная характарыстыка літаратуры другой паловы XVI ст

1.2 Сымон Будны

1.3 Васіль Цяпінскі

СПІС ВЫКАРЫСТАНЫХ КРЫНІЦ

1. ЛІТАРАТУРА ДРУГОЙ ПАЛОВЫ XVI СТ

1.1 Агульная характарыстыка літаратуры другой паловы XVI ст

Другая чвэрць XVI ст. азнаменавалася распаўсюджаннем рэфармацыйных ідэй у шэрагу краін Заходняй Еўропы. Узнікшыя на аснове барацьбы сялянства і маладой буржуазіі супраць феадальнага ладу, яны неўзабаве выліліся ў сацыяльна-палітычны рух, які прынята называць Рэфармацыяй. Рэфармацыя з'явілася заканамерным вынікам пачатку распаду феадальнай сістэмы і зараджэння ў ёй новых, капіталістычных адносін. Яе ідэалагічная дактрына была па сутнасці першым актам арганізаванага выступлення буржуазіі супраць каталіцкай царквы, якая служыла апорай феадалізму і з'яўлялася яго неад'емнай часткай. У сілу гэтага Рэфармацыя з пачатку свайго ўзнікнення прымала форму рэлігійнай барацьбы, характар праяўлення якой у розных краінах Еўропы быў розны. Усё залежала ад ступені сталасці сацыяльных супярэчнасцей у кожнай канкрэтна ўзятай краіне і ідэйна-палітычнай згуртаванасці грамадскіх сіл, якія выступалі пад сцягам Рэфармацыі. Не апошнюю ролю пры гэтым адыгрывала і тое, наколькі шырока ў ёй прымалі ўдзел розныя слаі апазіцыі, і ў першую чаргу народныя масы, якія неслі на сваіх плячах увесь цяжар феадальнага прыгнечання.

Галоўнай сваёй задачай ідэолагі Рэфармацыі ставілі секулярызацыю (абміршчэнне) царкоўнага і манастырскага землеўладання, якое не абкладалася ніякімі падаткамі і давала духавенству вялікія даходы. Каталіцкая царква, абагаціўшыся за многія стагоддзі свайго існавання, стала адным з самых буйных феадалаў і ўяўляла сабой своеасаблівую дзяржаву ў дзяржаве. Духавенства эксплуатавала сялян і рамеснікаў, трымала ў сваіх руках адукацыю, стрымлівала развіццё свецкіх навук, рэгламентавала духоўнае жыццё чалавека, праследавала ўсякую свабодамыснасць. Разам з тым царква вымагала немалыя грошы ў народа — для сваіх шыкоўных і дарагіх культавых рытуалаў. З мэтай асабістай нажывы духавенства ўвяло ў практыку продаж індульгенцый, гэта значыць адпушчэнне грахоў за грошы. Усё гэта ўшчамляла матэрыяльныя і духоўныя інтарэсы свецкіх феадалаў. Вось чаму адным з асноўных патрабаванняў дзеячаў Рэфармацыі было стварэнне новай і да таго ж «таннай» нацыянальнай царквы.

Выступаючы супраць багацця царквы і яе магутнага ўплыву на грамадска-палітычнае жыццё, ідэолагі Рэфармацыі, аднак, не адмаўляліся ад самой рэлігіі. Яны выступалі за яе захаванне, але толькі ў крыху відазмененай форме, прыстасаванай да інтарэсаў той часткі грамадства, ад імя якой выступалі. I хоць гэтыя ідэолагі раннебуржуазнага грамадства ў значнай меры былі захоплены ідэямі Адраджэння, крытыкай сярэдневяковага светапогляду, тым не менш яны яшчэ заставаліся глыбока рэлігійнымі людзьмі, якія аб'яўлялі Свяшчэннае Пісанне Новага Запавету невычэрпнай крыніцай веры ў Бога кожнага чалавека. Адсюль іх імкненне перакладаць гэтую частку Бібліі на нацыянальныя мовы.

Пачаткам заходнееўрапейскай Рэфармацыі прынята лічыць публічнае выступленне Марціна Лютэра ў канцы 1517 г. супраць папскіх індульгенцый. ............