Побач са шпаркім развіццём радыёвяшчання ў пасляваенныя гады пачынае нараджацца новы від масавай інфармацыі - тэлебачанне, якое ў нашы дні становіцца адным з магутных сродкаў прапаганды і агітацыі. Сення усё насельніцтва краіны ахоплена тэлевізійным вяшчаннем. А ўсяго яшчэ якіх гадоў 40 назад тэлебачанне ў краіне рабіла першыя крокі.
    Цікава ўспомніць некаторыя этапныя моманты з гісторыі развіцця беларускага тэлебачання. Запачынальнікам сучаснага электроннага тэлебачання лічыццца наш суайчыннік прафесар Пецярбургскага тэхналагічнага інсчтытута Б. Л. Розінг, які яшчэ ў 1907 годзе прапанаваў выкарыстаць для перадачы і прыема адлюстравання на адлегласць электронна-прамяневую трубку. Але практычна ажыццявіць задуму вучонага было немагчыма з-за адсутнасці ў той час радыёэлектроннай і электравакуумнай тэхнікі. І толькі пасля Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі гэту ідэю на практыцы ажыццявіў малады вынаходнік Б. П. Грабоўскі. З группай іншых вынаходнікаў Ташкенцкага універсітэта ён стварыў так званы "катодны камутатар на тэлефота".
    На ленінградскім заводзе "Святлана" для ташкенцкіх вынаходнікаў былі выраблены электравакуумныя (катодныя) трубкі, радыёлямпы і іншыя прыборы. 26 ліпеня 1928 года Грабоўскі правёў паспяховыя выпрабаванні перадатчыка - на маленькім экране прыёмніка з'явілася адлюстраванне трамвая, які рухаўся.
    Прамыслова прыгоднныя трубкі былі распрацаваны некалькі пазней, у пачатку 30-ых гадоў, савецкім вучоным С. І. Катаевым і інжынерамі П. В. Шмакавым і В. П. Цімафеевым. Вучоныя ў 1931 годе сканструіравалі прамыслова прыгодную электронна-прамяневую трубку - "іконаскоп".
    Тэхнічным работнікам тэлебачання быў вядомы яшчэ адзін спосаб атрымання адлюстравання, так званы механічны. Гэты спосаб выкарыстоўваўся ў краінах Заходняй Еўропы. У Маскве таксама была абсталявана невялікая студыя. З 1 кастрычніка 1931 года адсюль вяліся перадачы праз шырокавяшчальную станцыю. Адлюстраванне было нямое, без гукавога суправаджэння. З-за абмежаваных магчымасцей механічнае тэлебачанне належнага развіцця не атрымала. І калі ў будучым паўстала пытанне аб будаўніцтве тэлецэнтраў ў Ленінградзе і Маскве, у іх заклалі электронную сістэму перадачы.
    15 жніўня 1932 года пачалася перадача ў эфір рухомых адлюстраванняў - тэлекіно. Перадачы ўсе яшчэ нямыя.
    15 лістапада 1934 года праведзена першая ў СССР тэлевізійная перадача з гукавым суправаджэненем.
    Ў 1936 годзе ў маскве пачалося будаўніцтва першага тэлевізійнага цэнтра на Шабалаўцы, які меў небывалы павільён у 300 квадратных метраў, аснашчаны ўжо больш дасканалай апаратурай і магутнымі вентылятарамі. Прасторны павільён намнога ўзбагаціў магчымасці творчых работнікаў тэлебачання - можна было паказваць спектаклі тэатраў з усімі дэкарацыямі. А калі камер стала тры, з'явілася магчымасць тэлевізійнага мантажу. Да гэтага часу таксама адносяць усталяванне на тэрыторыі СССР першых 100 телевізараў.
    25 сакавіка 1938 года Маскоўскі тэлецэнтр правёў вопытную перадачу фільма "Вялікі грамадзянін".
    1 верасня 1938 года ўступіў у строй Ленінградскі тэлецэнтр са студыяй. Перадача вялася адзінай камерай, устаноўленнай на нерухомым штатыве. Калі рэжысер хацеў паказаць асобу буйным планам, акцёру трэба было самому падысці да камеры. ............