БЕЛАРУСКI ДЗЯРЖАЎНЫ УНИВЕРСIТЭТ
кафедра замежнай журналістыкі і літаратуры
РЭФЕРАТ
на тэму:
«ТРАНСФАРМАЦЫЯ ІНФАРМАЦЫЙНАЙ ПРАСТОРЫ ПОЛЬШЧЫ»
МИНСК, 2008
Перыяд пачатку палітычных пераўтварэнняў, якія пазней спарадзілі трансфармацыю інфармацыйнай прасторы, прынята датаваць 1978–1979 гадамі, калі ўпершыню ў гісторыі каталіцкай царквы папай рымскім быў абраны паляк Караль Войтыла, які прыняў імя Яна-Паўла Другога. Яго абранне і яго візіт паслужылі не толькі падставай для рэзкага ўздыму пачуцця нацыянальнага гонару, але і моцным штуршком антыкамуністычным настроям. З таго ж часу Ватыкан узмацніў фінансавую падтрымку не толькі клерыкальнага друку, які меў у Польшчы глыбокія карані ў параўнанні з іншымі краінамі рэгіёна, але і друку прафсаюзнага руху «Салідарнасць».
Вынікам такой палітыкі стаў рост тыражоў клерыкальных выданняў. Напрыклад, кракаўская штотыднёвая газета «Штогоднік прыхаджаніна», якая выдавалася каталіцкім таварыствам «Знак», дзякуючы рэзкай палеміцы з органам ЦК Аб'яднанай рабочай партыі Польшчы «Народная трыбуна» толькі за 1980 г. павялічыла свой тыраж з 50 да 100 тыс. экз. Клерыкальны друк Польшчы, звыш 40 газет і часопісаў, вітаў падпісанне ў 1985 г. Дамовы аб завярэнні ва ўзаемаразуменні ўрада Польскай Народнай Рэспублікі і Епіскапата Польскага Касцёла і адначасова расцаніў гэтае пагадненне як прызнанне камуністамі перавагі царквы ва ўплыве на грамадства.
Аднак з 1980–1981 гг. значна большы ўплыў на грамадскую свядомасць аказваў не касцёл, а прафсаюзны рух «Салідарнасць», вакол якога гуртаваліся 9 млн працоўных. Менавіта нелегальныя СМІ «Салідарнасці» фарміравалі грамадскую думку ў сярэдзіне 1980-х гг., падрыхтоўвалі бескровапралітны варыянт палітычных пераўтварэнняў. Трэба зазначыць, аднак, што шырокая знешнепалітычная вядомасць «Салідарнасці» была дасягнута не столькі дзякуючы ўласнаму прафсаюзнаму друку, колькі плённаму супрацоўніцтву з 14 амерыканскімі і заходнееўрапейскімі тэлеканаламі. Наладжванню гэтых стасункаў прэс-службе «Салідарнасці» пад кіраўніцтвам Ежы Урбана дапамагалі амерыканскія кансультанты, якія, як прызнаў праз пяць гадоў сам Урбан, былі супрацоўнікамі ЦРУ.
Пасля ўвядзення ваеннага становішча ў краіне ў 1981 г., надзвычайнай папулярнасцю карысталася падпольнае радыё забароненага руху «Салідарнасць». Яго перадачы доўжыліся 10 хв. у тыдзень і ўяўлялі не столькі інфармацыйныя выпускі, колькі антыкамуністычныя агітацыйныя звароты да насельніцтва. З 1982 г. ў краіне нелегальна распаўсюджваўся бюлетэнь апазіцыі «Штогоднік Салідарнасці» (галоўны рэдактар – будучы прэм'ер-міністр «пастярузэльскай» Польшчы Тадэвуш Мазавецкі). Змест матэрыялаў выдання таксама вызначаўся характэрным прапагандысцкім накірункам. Наогул фарміраванне «прэсы пратэсту» ў 1980-я гг. адбывалася па законах канспірацыі часоў другой сусветнай вайны – мелі месца падпольныя явачныя кватэры, замаскіраваныя тыпаграфіі, тайныя каналы перапраўкі з-за мяжы грошай, паперы і абсталявання.
Дзяржаўны польскі друк у 1980-я гг. працягваў актыўную агітацыйную дзейнасць, накіраваную на выхавання грамадзян у духу камуністычных ідэалаў. Друкаваныя і электронныя СМІ ПНР засяроджвалі ўвагу на дасягненнях гаспадаркі дзякуючы дапамозе ў межах Савета эканамічнай узаемадапамогі, пашыралі прапаганду ідэй пралетарскага інтэрнацыяналізму.
У перыяд з 1980 па 1989 г. ............